به گزارش ایسنا، در حالی که اثر کاهش تراکم استخوانی بر خطر شکستگی‌های استخوانی در سالهای آتی زندگی، هنوز به خوبی مشخص نیست، اما توجه به کمبودهای تغذیه‌ای و کاهش توده استخوان، قبل و پس از جراحی لاغری بسیار ضروری و حیاتی است.
دکتر شونی سیلوربرگ و دستیاران وی در کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک در این باره می گویند: پس از انجام جراحی لاغری، بخشی که برای جذب مواد غذایی از غذای مصرفی در دسترس روده قرار می‌گیرد، کوچک‌تر می‌شود.
این محققان با انتشار مقاله‌ای در مجله غدد داخلی و متابولیسم متذکر شدند که شواهد در مورد تاثیر مخرب جراحی کاهش وزن بر استخوان و متابولیسم مواد معدنی رو به افزایش است.
برای بررسی این تاثیر، محققان روی 23 مرد و زن که تحت جراحی بای پس معده قرار گرفته بودند، معاینه و مطالعه کردند.
این جراحی معروف‌ترین جراحی به منظور کاهش وزن است. این جراحی شامل بای پس دئودنوم است که محل اصلی جذب کلسیم در بدن به شمار می‌رود. دئودنوم بخشی از سیستم گوارشی است که به معده متصل می‌شود. پس از جراحی، مقدار ویتامین «د» در خون بیماران پایین‌تر از میزان مطلوب گزارش شد. حتی با وجود این که مصرف مواد مغذی در بیماران تقریبا بالا بود. پس از جراحی معلوم شد؛ بیمارانی که میزان مصرف کلسیم خود را دو برابر کردند و بیشتر هم ویتامین «د» دریافت کرده بودند، مقدار ویتامین «د» در خون آنها پایین باقی ماند و سطح کلسیم در خون آنها نیز واقعا افت کرد.
بر اساس این گزارش، علایم جذب ضعیف کلسیم در عرض سه ماه پس از جراحی نمایان شد. غلظت‌های هورمون پاراتیروئید که سبب آزادسازی کلسیم از استخوان‌ها می‌شود، پیش از جراحی در محدوده طبیعی بالا بود و پس از جراحی افزایش یافت. همچنین در عرض یک سال پس از جراحی، بیماران به طور متوسط 45 کیلوگرم وزن از دست دادند. در آن زمان تراکم استخوان بالای ران آنها و تراکم استخوان لگن آنها افت کرد، اما بیشتر بیماران در قسمت پایین کمر یا ساعد کاهش تراکم استخوانی نداشتند.
سیلوربرگ و همکارانش دریافتند که میزان از دست دادن توده استخوان با میزان از دست دادن وزن بیماران ارتباط نزدیکی دارد.
این محققان تصریح کردند: مشکل فوق می‌تواند به این علت رخ دهد که استخوان‌ها دیگر چنان وزنی را تحمل نمی‌کنند. تحمل وزن یکی از اجزاء کلیدی در ابقاء و ساخت قدرت استخوانی است.
البته افزایش ترشح هورمون پاراتیروئید نیز می‌تواند مزید برعلت باشد.
محققان تاکید کردند که به دلیل کوچک بودن آزمایشات در این پژوهش نیاز به انجام بررسی‌های طولانی‌تر وجود دارد تا به این سوال حیاتی پاسخ داده شود که چگونه کاهش وزن با کیفیت استخوان و خطر شکستگی ارتباط پیدا می‌کند.
